Jij eerst
Op 1 mei 1963 bereikten de in Tibet geboren Sherpa Nawang Gombu en de Amerikaan Jim Whittaker de top van de Mount Everest. Toen ze dichtbij waren dachten ze allebei aan de eer om als eerste van hun tweeën de laatste stap naar de top te zetten. Whittaker gebaarde naar Gombu om voor te gaan, maar Gombu sloeg het af en zei glimlachend: ‘Jij eerst, grote Jim!’ Uiteindelijk besloten ze precies tegelijk de laatste stap naar de top te zetten.
Het licht dat ons leidt
In een museum bleef ik hangen bij een afdeling met allerlei oude lampen. Volgens het bordje kwamen ze uit Israël. Ze waren rijk versierde, ovalen vaatjes van klei met twee openingen, de ene voor de brandstof, de andere voor een lont. De oude Israëlieten zetten ze meestal in nissen in de muur, maar ze waren zo klein dat ze stuk voor stuk in een handpalm pasten.
Gevaarlijke materialen
Het geluid van de sirene werd steeds harder toen een voertuig voor noodhulp langs mijn auto scheurde. Zijn flitslichten schenen door mijn voorruit heen en ik zag de woorden ‘gevaarlijke materialen’ op zijn zijkant staan. Later hoorde ik dat hij op weg was naar een laboratorium waar een grote tank met zwavelzuur was gaan lekken. De noodhulpverleners moesten het lek zo snel mogelijk dichten, want het goedje vreet alles weg waarmee het in aanraking komt.
Samengevlochten
Van een vriendin kreeg ik een kamerplant die ze al meer dan veertig jaar in haar bezit had. De plant was even hoog als ik lang was. Aan drie afzonderlijke sprieterige stammetjes groeiden blaadjes. Na verloop van tijd waren de drie stammen door het gewicht van de blaadjes naar beneden gegroeid. Om ze weer rechtop te laten groeien, zette ik de pot waarin de plant zat op een wig en zette hem voor het raam in de het zonlicht. Zo hoopte ik dat de blaadjes weer recht omhoog zouden gaan staan.
Geschikt in Gods ogen
Toen ik afstudeerde wist ik vrijwel niets van computers of het bedrijfsleven. Toch vond ik vrijwel direct een baan bij een technologisch adviesbureau. Uit het sollicitatiegesprek begreep ik dat het bedrijf weinig waarde hechtte aan werkervaring. In plaats daarvan legde het de nadruk op persoonlijke kwaliteiten zoals het vermogen om op een creatieve manier problemen op te lossen, een goed inschattingsvermogen en het vermogen om te kunnen samenwerken in een team. Men ging ervan uit dat nieuwe werknemers de noodzakelijke vaardigheden wel konden aanleren, zolang ze maar het type mensen waren waar het bedrijf naar op zoek was.
Onverwoestbare liefde
Toen we de stroom voor het eerst zagen, die door onze achtertuin loopt, was hij maar een ielig stroompje water dat in de hitte van de zomer over de rotsen druppelde. Zware houten planken vormden een brug die we gemakkelijk konden oversteken. Een aantal maanden later stortten zware regens dagen achter elkaar in onze streek naar beneden. Ons minieme beekje werd een snel stromende rivier van meer dan een meter diep en drie meter breed! Door de kracht van het water werden de planken die als brug dienden opgetild en een paar meter verderop weer neergelegd.
Praktijktraining
De manager van een Braziliaans bedrijf verzocht de conciërges in haar gebouw om schriftelijk verslag te doen. Ze wilde precies weten wie welke kamer had schoongemaakt, welke kamers overgeslagen werden en hoeveel tijd iedere werknemer voor elke kamer nodig had. Een week later ontving ze haar eerste ‘dagelijkse’ rapport dat slechts deels was ingevuld.
Als de haaien niet willen bijten
Onze kinderen vonden het geweldig, maar ik wist het niet zo. Tijdens de vakantie bezochten we een aquarium waar je kleine haaien die in een speciale bak zaten kon aaien. Toen ik aan een verzorgster vroeg of ze ooit naar vingers hapten, legde ze uit dat de haaien net gevoerd waren, waarna ze zelfs nog wat extra gekregen hadden. Ze zouden niet bijten omdat ze geen honger hadden.
Vriendelijke kritiek
Tijdens de eerste les van mijn cursus landschapschilderen kwam onze docent, een zeer ervaren professionele kunstenaar, bij me staan om mijn eerste werkstuk te beoordelen. Zwijgend stond hij naast me met een hand peinzend onder zijn kin. Daar gaan we, dacht ik. Hij gaat natuurlijk zeggen dat het nergens op lijkt.
Wie is dat?
Lucas 15:11-32
Blijven doorgaan
Door mijn baan in het bedrijfsleven ben ik met allerlei getalenteerde en nuchtere mensen in contact gekomen. Er was één uitzondering, de manager van een van onze projecten, die van buiten kwam. Hoezeer ons team ook vooruitging, hij had alleen maar kritiek en bij elke wekelijkse bespreking eiste hij dat we meer ons best deden. We werden er ontmoedigd en onzeker van. Een paar keer heb ik op het punt gestaan er de brui aan te geven.
Veilig in de vrieskou
Het was een winterdag en mijn kinderen smeekten of ze mochten gaan sleeën. Buiten vroor het meer dan vijftien graden. De sneeuwvlokken raceten langs de ramen. Ik dacht er even over na en zijn toen ‘ja’. Maar ik vroeg hun wil om zich warm te kleden, bij elkaar te blijven en na een kwartier weer binnen te komen.
